Babalar günü için sevgili eşim AHMET’e ithafen...

SEVGÝLÝ’YE…


Kaç yýl eskittim þu âlemde
Kaç tükeniþin ardýndan çevirdim çehremi göðe
Bilemedim
Mabedimde þiirler kaynardý da her gece
Yoksul bir ülkeye mahkûm cismime
Ab-ý hayat verip huzura eremedim

Hangi beyte sýðýnsa düþlerim
Ma’ruzat silsilesi karþýladý beni
Hangi semaya ruhumu savursam
Asuman’ýmýn gözyaþlarý ýslattý yeri
Neydi ben’den ýrak olan
Kimdi ben’i yalnýzlýkta unutan
Kaç umut’tu yüreðime sýðmayan

Yaralarýmdan nice feryatlar fýþkýrdý yýllarca
Sessiz çýðlýklarýmýn haykýrýþýnda
Melanet eller okþadý yüzümü arsýzca
Yüzümü yýkadým da tekrarca
Alnýma çalýnan kimsesizliði silemedim

Dua’lar yolladým avazým çýkana dek
Bir ses, bir umut, bir lisan diledim hep yek
Ben’i ben’den alacak
Bana ben katacak
Ben’imle “bir” olacak
Bir ses
Bir nefes
Bir mukaddes

Tam kaybedenler diyarýna yol almýþken
Tam gönlümdeki son umut’u söküp atmýþken
Tam benliðimi uçurumlara salmýþken
Bir el tuttu yüreðimi
Bir ses doldurdu ben’liðimi
Kelâmý’ý kelâm’ýma eþ
Lisan’ý lisan’ýma kardeþ
Bir “can” sardý cismimi

Kimdi bu ses
Nereden geliyordu bu nefes

Korktu önce düþlerim
Yalnýzlýkla dolmuþken her yerim
Titredi ellerim, dudaklarým, gözlerim

Ne zaman ki kelimeleri ulaþtý ruhuma
Ne zaman ki elleri sarýldý yoluma
O vakit huzura gark oldu mabedim

Yýllarca yoluna baktýðým
Yýllarca çýðlýklarýmda sakladýðým
Ýsmini bilmeden haykýrdýðým
Bir yürek oturdu tahtýma

Adý “AHMET” olan
Can’ýma can katan
Umutsuzluðu boðup
Ab-ý hayat sunan…


Tülay Yýldýrým Ede / Bölgede Deðiþim Gazetesi
Sosyal Medyada Paylaşın: