Alýp
Belirsiz rüzgarlarý ardýna
Son yolcularda terk etti
Yüreðimin rýhtýmlarýný
Kýyýlarýma uzak
Bilinmedik denizlerin
Maviliðine
Bir sen kaldýn bende zülal
Biliyorum
Þimdi
Sana
Ellerimi tut desem
Ellerin tanýmaz ellerimi
Ya da
Gözlerime bak desem
Gözlerin bilmez gözlerimde açýlan
O kara derinliði
Tenimde
Bütün günahlarýn yontusu dururken
Yine de
Sen umut ol
Tut ellerimden zülal
Düþerken sonsuzluða
Beni güneþe çýkart
Belki de
Senin de
Bir
Zeytin dalý kýrýlýr gözlerinde
Hüznüm vurduðunda yüreðine
An/ýsý ben
Kara/sý sen olan...
Taylan KOÇ