At gitsin derdi gamý, kur gönlüne tuzak ta;
Açýl, sarýl, sarmalan doðanýn kollarýna…
Orda bir köy vardý ya, gurbetten çok uzakta;
Bu bahar kavuþtum ben, köyümün yollarýna…
Yeþerirken yamaçlar, caným öyle çekiyor…
Gitmesem ya kalmasam, köy benlikten çýkýyor!
Görmesem daðlarýný, içime gam çöküyor;
Gönlüm düþüyor birden, çocukluk yýllarýna…
Yavrularla el ele, gezinirken kýrlarda…
Koyaklarda gelinlik gibi duran karlarda!
Tertemiz hem dupduru kývrýlan akarlarda;
Tutkunum, suyu öpen söðüdün dallarýna…
Ýðdeler çiçek açmýþ, dallarý yere deðmiþ…
Asmalar saygýsýndan baþýný nasýl eðmiþ!
Doðru sözmüþ bir nefes, padiþahlýktan yeðmiþ;
Vah ki, ne vah hayatý, tatmayan kullarýna…
Menekþe, lale, sümbül, nasýl da rengârenkler!
Her þey baharda güzel, doðada bol ahenkler…
Kýrmýzý, pembe, beyaz, hem daha nice renkler;
Meftunum her gün açan, doyumsuz güllerine…
Köylüler bulgur döver köyün soku taþýnda!
Çocuklar cývýl, cývýl, hayatýn akýþýnda…
Gençler sohbet ediyor, pýnarlarýn baþýnda;
Ana sütü gibi ak, hayraným dillerine…
Arýlar výzýr, výzýr, ballarýný taþýyor…
Mini, mini oðlaklar, kürk altýnda üþüyor!
Zaman gelip geçiyor, aklým þehre düþüyor;
Bir daha ki bahara, selam yâd ellerine…
Antalya-2015/05
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.