ý-
Öyle ya! çizgiden hayaller çiziyor
yüzünü çizen takvim yapraklarýna
kendine, kendini çeviriyor insanoðlu
can kýrýðý ezen yaþanmamýþ ömrüne
ýý-
ne zaman çevirsem yüzümü
gözlerim çamaþýr ipine asýlý üç fidan
ölmemiþ geceler görüyorum þafakta
çiðnenmemiþ ruhlar, kurbanlýk insanlar
ve çýðýrtgan umutlar görüyorum topuklarýmda
topuklarým gam yüzüyor.
ýýý-
öyle ya
-ben de mutlu olayým diyorum!
düþür yüzündeki çizgileri, saçlarýna üç gül tak
ister et sat, istersen madýmak yak
ya da; yan gel yat, istersen!
-bir çizikte sen at insan yanýna-
ýv
Öyle ya, bayat söylencelere takýlýyor
þiirin sinirsek yaný.
kurutuyor ýrmaklarýný, nafile heyhat!
silkeliyor parmak uçlarýmdan, mutlu
tozlarýmý dökülüyor hayat.
vuruyor sýrtýma her baþkaldýrýþta, deðnek
bir sen, bir sen kaldýn day/AK
haydi ak, akyüz’üne
çiz mutluluðun resmini
Ümmü AÞCI
ÜMA
“haydi gülümse”