Sahipsiz ruhlarýn uyanýþýnda örseleniyor
gizemli bir ezginin fýsýltýsý
Belli belirsiz bir ýþýk tayfýnda
büküyorum boynumu bir kaç günlük ayrýlýða.
Yabancýlaþýyorum kendime
hayal ettiðim güller yýlkýlanýyor kýrlarda.
Yalnýzlýðýmýn üstünde yatýyor
serseri ve avare kelimeler.
Boðuk yankýsýný hissediyorum
bana ulaþan adýmlarýnýn.
Dileniyorum dopdolu kucaðýndan
geceyi sessizce ýsýran kelebeðimi.
Ýliþtiriyorum sonsuzluða
bana her gece sevgiyle gülümseyen gamzelerini...
Azat ediyorum ýþýklarý lambalardan
içimde yüzüyor yüzünün aksi
güneþin parlýyor camdan...
Seninle bir düþün içinde
gömülüyorum topraða.
Çatlýyor gece bakýþlarýnda
doyuyorum hasretine týka basa.
Issýz bir orman biçiyor dudaklarýmý
kalýn halatlar baðlanýyor kollarýmýza...
Dirençli deðilim belki zamana
baðýþla beni sevgili
hep hazýr buldum yýkýlmýþ duvarlarý.
Sayfalar dolusu içinde dolaþtým durdum bel ki de
dizelerimin çatladýðý yaralarda...
Hadi çýk gel Ýstanbul seni bekliyor
ömürlük kahvaltýmýzý yapalým Çýnar Altýnda.
Sokak köpeklerine kedilerine sataþalým muzipçe
az ama öz dostlar olsun ellerimizde...
Tanýnmamýþ geçmiþ olmasýn aramýzda
Sen yine kýskan beni kendi caddelerinde
hatta baþka þeyleri bahane ederek kýz bana yine.
Sevginden olsun suskunluðum karþýnda.
Denizlerimiz, yollarýmýz,hasretimiz,þarkýlarýmýz olsun
kendimize ait yazýlarýmýz þiirlerimiz okunsun
Bazen dilmaç olalým dillere
Mevsim ne olursa olsun karlar yaðsa da bazý günlerimize..
Yasla baþýný göðsüme saçlarýn sýrnaþsýn yüreðime
Tanýmlý ol yürü baþýmýn üstünde Ýstanbul’um gibi
Tarihinin önünde el sallarken bulayým kendimi.
Gözlerim düþse de uzaklara
ayaklarým öpsün sokaklarýný...
Bak demir almýþ yan yatýyor sevda adlý bir gemi
hadi koþalým ýslýklarýna þimdi
Ben sana erken geldim Sen bana geç kalma emi...
Gözlerindedir arpa boylu ömrümün sevinci...
Ferda Özsoy
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.