Ahmak

Ahmak

Ahmaða anlatma! Arif olan, zaten anlar!
Gören, duyan deðil; anlayan, bilir!

Çoban, aþýk; düþmüþ aða kýzýnýn derdine!
Sürü, kurtlara emanet; köpekler, yal peþinde!

Çakal önünde, aslan payý!
Akbaba, telaþta! Aslan, kafeste!

Karganýn dili, belasý; peynir tilkide!
Ayý korkmaz, arýdan!

Deveye diken, þiire kafiye;
Usta olur, incitmeden düzen!

Hikmet var! Ne yapsa yeridir!
Her deli, ahmak deðildir!

Karga kýlavuz olunca! Yaþasýn kurtarýcýlar!
Tamamen duygusal ama maaþ, ganimet umar!

Kim, kimi; kimden ya da neden kurtarýyor?
Kendini kurtardýn, kabul; baþkasý için bir kanýt ver?

Ýnanç! Neye, kime? Kendine!
Ýnan ama bil; “La ilahe illallah!”(Ýlah deðil Allah var!)

Zaman; evvel zaman, ahir zaman, þu an!
Geleceði göremez, geçmiþte kalan! Aslen tüm zaman, bir “An”

Kavga için nedeni çoktur ahmaðýn;
“Arif için din yoktur” güzel söz, Arabi’nin!

Þeytan! Büyük, orta, küçük!
Taþlarýn poþeti ne kadar?

Gerçekten insan, “Þerefli mahluk” mu?
Alýp-satan kim? “Cariye” insan mý?

Sen seçene kadar belirsiz, trilyonlar ihtimal sunmuþ evren tercihe;
Ne dilersen, onu bulursun; bu düþmanlýk, kin kime?

Ahmet Bektaþ

Sosyal Medyada Paylaşın: