Þurama batýyor gece, Tam þurama; dilimin ucuna... Bezen de yastýðýma, Bazen de yorganýma. Rüyalarýmý hiç demiyorum. Battýkça batýyor mideme, Yediklerime, içtiklerime, Sevdiklerime batýyor gece, Uyutmuyor kimseyi. Onlar da beni uyutmuyor. Uzadýkça uzuyor gece, Þahmeran gibi, Manas gibi, Kobani’den buraya uzanan Roni’nin puþusu gibi. Uzadýkça uzuyor gece, Nemrud’a, Gabbar’a, Doðubayazýt’tan Qamiþlo’ya kadar. Uzattýkça uzatýyor elini, gülüþünü, Bazen de sopasýný, üveyliðini... Uzadýkça uzuyor gece...
Yunus YILMAZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
ararat07 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.