HİÇ DEĞMEZMİŞSİN!
Hazan mevsimimin gülü sanmýþtým,
Uykusuz kalmaya hiç deðmezmiþsin!
Tebessümle gülen yüze kanmýþtým,
Hayale dalmaya hiç deðmezmiþsin!
Kalan bütün ömrüm ikindi vakti,
Neden bozdun kendi yaptýðýn akdi?
Fazla istemiþtin akçeyi, nakdi
Gönlünü almaya hiç deðmezmiþsin!
Açýk söylemedin dalgýn, tutkundun,
Sorduðum soruya susup yutkundun,
Ezik geçmiþinle yere batkýndýn,
Koþarak gelmeye hiç deðmezmiþsin!
Parçalanan kalbim tamirsiz kaldý,
Þifasýz yaralar derin kök saldý,
Sönmüþ duygularý vefasýz çaldý,
Seninle gülmeye hiç deðmezmiþsin!
Umut verdiðin gün beynimden vurdun,
Bugün yarýn deyip atlatýp durdun,
Gel git oyaladýn yolunda yordun,
Saçlarým yolmaya hiç deðmezmiþsin!
Yaptýðýn yanýna kalacak sanma!
Sakýn ha bir daha adýmý anma!
Ölümlü dünyada sözünden dönme!
Vaktimi çalmaya hiç deðmezmiþsin!
Asýllý sanmýþtým gözün yaþýný,
Kýrsaydým ok olup batan kaþýný,
Yemeseydim tuzsuz, yavan aþýný,
Sofranda olmaya hiç deðmezmiþsin!
“Senin yerine de ölürüm” dedin,
Bedava benden çok yemekler yedin,
Üç beþ günde oldum arkanda kedin,
Uðrunda ölmeye hiç deðmezmiþsin!
Týrnaðýna dünya yakarým, dedim.
Sana yan bakana çakarým, dedim.
Derende, çayýnda akarým; dedim.
Boynumda ilmeðe hiç deðmezmiþsin!
Kýrmýzý gülünü erken soldurdun,
Üç günlük ömürle vade doldurdun,
Gözlerim açýkken sýkýp öldürdün,
Kalbimde olmaya hiç deðmezmiþsin!
Hayat çemberini hýzlý döndürdün,
Yalan sözlerinle hayal söndürdün,
Kalp sancýlarýma yükler bindirdin,
Namazlar kýlmaya hiç deðmezmiþsin!
Dönüþü olmayan tek yoldan döndün,
Beni tanýmayan çok aptal, böndün,
Saman ateþiydin yanmadan söndün,
Haberler salmaya hiç deðmezmiþsin!
Uzandýðým yeþil zeytin dalýydýn,
Ruhumu mest eden yünlü halýydýn,
Bilmedin Mecnun’u seven Leyla’ydýn,
Mazini silmeye hiç deðmezmiþsin!
Prensesim dedim ters elle ittin,
Gündüzlere deðil geceye gittin,
Sende anlamadýn ne hata ettin,
Sevginle dolmaya hiç deðmezmiþsin!
Þimdi döndün mektup terk etmiþ pula,
Kendine gel güzel ruhunu sula,
Allah acýr senin gibi bir kula,
Dertlerin bölmeye hiç deðmezmiþsin!
Yazýp söylediðim asýlsýz sandýn,
Aklýn baþa gelir dumansýz yandýn,
Azer balý varken ayrana bandýn,
Çareler bulmaya hiç deðmezmiþsin!
Ýyi ki iç yüzün ortaya çýktý,
Harcattýðýn para cebimi yaktý,
Düþmanýn eline zilleri taktý,
Fitneyi delmeye hiç deðmezmiþsin!
Layýk deðilmiþsin verilen aya,
Gemime binmeden yürüdün yaya,
“Erkek gibi konuþ!” diyordun baya,
Cesaret bulmaya hiç deðmezmiþsin!
Kalbini kýracak yok sivri sözüm,
Zaten inanmadý ilk baþta özüm,
Anlayýþlý olsan bulurduk çözüm,
Vefalý olmaya hiç deðmezmiþsin!
Umut baðladýðým reyhan çiçeðim,
Versinler elime zehir içeyim,
Sensiz dünyadan çok erken göçeyim,
Yerine ölmeye hiç deðmezmiþsin!
Iþýk gören böcek gibi koþmuþtum,
Dermansýz dizlerle birden coþmuþtum,
Dursunî’yi insan sandýn, þaþmýþtým,
Seni dost bilmeye hiç deðmezmiþsin!
Dursun Yeþil –2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.