Burasý Türkiye’dir, bu benim memleketim, Burda bir tek devlet var, o da benim devletim Bu bayraðýn altýnda, bu toprakta yaþayan Kürt, Lâz, Çerkez fark etmez, hepsi benim milletim.
’Ayrý milletiz’ diye ortaya atýlmýþlar, Terörle, katliamla isyana katýlmýþlar. Bir yanda, daða çýkýp hak arayan eþkýya, Bir yanda da, âcizler, uþaklar, satýlmýþlar...
Biz kardeþ bellemiþiz, onlar deðilmiþ meðer, Topraðýmda, baþka bir devlet kurmaksa eðer, Bilin ki, vatan bizim kutsal topraðýmýzdýr Uðrunda yok olmaya, yok etmeye de deðer...
Yeni devlet kurmakmýþ, toprak bizden, su bizden, Baraj, okul, fabrika, petrol kuyusu bizden... Bu, kurmak deðil, cebren iþgal etmek demektir Bunu isteyenlerin, yok mu korkusu bizden? ..
Ben, bu devleti, nice meþakkatlerle kurdum, Þehit kaný fýþkýran bu toprak, benim yurdum. Eþkiyaya ’pes’ edip, teslim mi olacaðýz, Nerde millet, hükumet, nerede benim ordum?
Malazgirt ovasýna doðan güneþ aþkýna, Anadolu’mda bin yýl tüten ateþ aþkýna, Yok edin ihaneti, haydi, Allah aþkýna, Bu topraklarda yatan ecdat, kardeþ aþkýna...
Son sözüm, milletin tüm ergin kuþaklarýna; Meydaný býrakmayýn ’SEVR’in uþaklarýna. Gelin, güneþ yeniden hayat versin, can versin Ülkemin boynu bükük buðday baþaklarýna...
Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.