Âh Vera

bu çað,
bir Meryem boþluðu Vera
bir Ebû Zer boþluðu,
bir Addas büküklüðü boynundan giryân,
þâh damarýnda kanayan Bedir boþluðudur Vera!
lâkin, âhir-i zaman
aklým çivili duvarlarda
asýlý idiðinden gör Vera?
Þam yanýyor,
Baðdat kanýyor Vera
âh, bil Vera
adayanlar ve adanmýþlardan olanlar
eksikliðidir bu kanayan coðrafya
kül bacaklý yangýnlarýn abandýðý
merdivenlerde boðulur izmlerimiz
evrenin hurda düþlerinde,
feylosoflarýn aklý kosmos
ve kaosun raksý zaman
aklým çýkýyor anlamaktan
ben cüce her gece her hecede
dev aynalarýnda dil çýkaran
ben çaðý bulamayan yitik
kuzey neresi, ya þimâl
hangi haylaz tutuyor el yeri
etrafýmda dönen boþlukta kaybediyorum
gözlerimi astýðým yivsiz çiviyi
bakanlarla görenler arasýnda tayaflarým
aklý çýkýyor
anlatanýn Vera
yer kürede bir hüzün
arþâ küskün gözü kapalý gidenin,
Halep’te boðazýna saplanmýþ idi dünya
duymadý, görmedi âhýný insancýk
ey masum çocuk!
âh, dedim ya
bil Vera
bu çað bir Resûl yokluðu
zýr zivýr rezil haritalar
cetvelle çizilmiþ sýnýrlar
parsellenmiþ,
sûni sýnýrlar..
arada kalanýn âhý
bile duyulmaz Vera
modern zaman,
modernite..
ulusçuluk..
bilinçaltý önyargýlarýmýz
bir coðrafyada kanar
diðerine barbar
bilmedi âdem!
en ûlvi âyet kendisi idi Vera
yaþamak Þam’da,
Baðdat’ta, Doðu Türkistan’da
Kobane’de, Gazze’de rüyalarýmýzý
kana boyadý Vera
ând olsun Vera
hattatýn alnýnda damlayan vav’a,
sabahýn fecrine, O’nu zikreden aya;
her gece ama her gece
göðsümde bir âyetle patlýyorum
Gazze’de, yanan Baðdat’ta,
kanayan Þam’da...
vel’âsr / innel’insâne lefî husr
âh Vera.."

Uður Ali Ýmrân
Sosyal Medyada Paylaşın: