Müptelasý olduðum gecelerde sen düþersin aklýma. Ve sonra; þurasý demeye utanýrým nedense. Aklýmdan fýrtýna gibi geçtin gittin yüreðime inerken. Biliyor musun? Adýndan sonra aldýðým nefesin bile tadý bir baþka. Ulan hepte bizim çektiðimiz kahýrlarýn sefasýný sürdüler. Þimdi çek silahýný ve seni unutamadýðým yerden vur beni. Korkma! ! ! Ancak mevsimler kadar deðiþirim. Yazda olsa, kýþta olsa... Ýllaki doðar güneþim. Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Ozan Vural Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.