Yüksünerek taþýyoruz yaþýyor olmanýn yükünü
Bu ataletin aklýyla kahrediyoruz takdire
Haddi aþmanýn küffarlýðýna raðmen
Çok fahiþ fiat istiyoruz nefesimize
Oðul diyoruz kýz diyoruz kýzan diyoruz
Malýn mülkün pervanesi olup
Can istiyoruz
Canan da canýmýza yaran olsun diye
Ve bu saltanat bitmesin diye
Yerin göðün iklimlerini bozup tarumar ediyoruz
Biz iblisi saðda solda deðil
Bizzat nefsimiz de taþýyor
Sonra aðýz dolusu ona kahrediyoruz.
Konforlu bir kafa ve huzurlu bir kalp
Ýþte insanýn heveskarlýðý
Aklýn fýsýltýlarýný sus kalbin kýnýnda dursun
Kafatasýna bir mürþit göm
Kalbine de bir dünya tanrýsý dik
Sonra gel keyfim gel
Yum gözlerini týka kulaklarýný
Yut dilini ve yaþa ölümüne bir dünya
Düþünme deðiþme bir yarýna taþýnma
Ye iç eðlen gününü gün et
Makbul olan budur zannýyla her ne varsa tüket
Ölüm mü hani nerede
Sýrasý mý þimdi.
Bizden olmayan renkleri mavileri yeþilleri beyazlarý
Silip yeniden konuþasým var
Yeri göðü ve ikisi arasýnda var olan herþeyi
Evirip çevirip yeniden susasým var
Demem o ki bu hayat bu kaderle yaþanmadan
Benim razý olacaðým kaderi çizesim var
Kimin kelime kabýna koyduysam kendimi
Eritip içine döküldüysem
Hiç ben olmadým
Beni söyleyen ancak benim aklým benim kalbimdir
Kimsenin rengine kokusuna korkusuna yada sevincine bulaþmaksýzýn
Sadece benim kelimelerimdir
Hiç kimsenin saçý sakalý sesi soluðu
Yada üstünde ki urbasý deðilim
Kimsenin nefreti yada sevinci
Ufkuna koyduðu umudu olmak gibi bir kastým da yok
Kimsenin kimseliðini söylemeyi adet edinmedim
Kimse ben deðilken ben de kimse deðilim
Öyleyse herkesin ben’ligi kendinedir
Senin suçun benim masumiyetimse
Ben de o suçun ortaðý olmuþumdur
Anahtar kilidi olmadan hükümsüzdür
Kilit anahtarýný yitirmiþse esirdir
Sen varsan ben anahtarým
Sen yoksan hükmün hiçliktir
Ben yoksam seni açacak kimdir
Sen kim olursun o zaman bilinmez
Safýný sýfatýný ve haklýlýðýný tescil ettir kalbine
Yoksa tüm cesametinle üzerine yýkýlacaksýn