Veda gemileri kalkýyor, Yüreðimden, Çýðlýk çýðlýða. Bilmiyorum bu ? Güneþin,kaçýncý batýþýdýr, Hayallerimin ufkunda. Kaçýncý el sallayýþým, Ayrýlýk rýhtýmlarýnda. Ve kaçýncý ýslanýþým, Veda yaðmurlarýnda. Her yaðmur yaðdýðýnda, Masmavi gözlerin görünür, O billur damlalarýnda ! Umut yüklü, Uçurtmalar uçururum, Yüreðimin, Fýrtýnalý semalarýnda ! Seni vedalara uzaklaþtýran, Gemi güvertesinde, Denizin ufkunda, Mavi gözlerini arar, Islak ve hüzünlü gözlerim. Uzaklarda,çok uzaklarda kaldý, Yaþadýðýn þehir, Islak kaldýrýmlý rýhtýmlar, Ve veda yaðmurlarýnda, Islanan mavi gözlerin.
Sosyal Medyada Paylaşın:
TUĞAL KÖSEMEN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.