kalem

alacaklý kelimeler kapýmda
istiyorlar ruhunu kalemlerin
kabzediverecek can çekiþen þevkini

yaðmur yaðdýrdýkça beynin otaðýna
sarkmýþ pencerelerden cümle kelam
dil sürç etmekten hüküm giymiþte
onca yükü sýrtlanmýþ çaresiz kalem

yazdýkça yanmýþ yandýkça yazmiþ
her kelamda kabrinden bir kürek kazmýþ
gömmüþ harflerini kefenleyipte
gönlünün metruk mezarlarýna

tükenmiþ.. adý tükenmeze çýksada
karalamakla geçmiþ ömrü aðarmayýnca
yazgýlarý yazdýkça dökülmüþ kelam
adý çýksada yorulmus tükenmiþ kalem

akýtmýþ mürekkep mavisi kanýný
kaðýtlar ýslanmýþ vurdukca kalem
fýrtýna koparmýþ her inkisarda
düþünmemiþ bir kere ne der el-âlem

daðlara dokunsa ateþ kusarmýþ
lavlarý vav yapar gönle koyarmýþ
lakin kaðýt kýskanýrmýþ sevdiðini
bembeyaz çarþaflar açarmýþ her gece

böyle baþlamýþ aþklarý
gecenin gözü önünde yaþanmýþ hepsi
gezindikçe kalem sevdiðinin baðrýnda
ne dert kalýyormuþ kâðýtta ne gam ne tasa

velhasýl kelam
aþkýn adý kalem
yazdýkça yaþýyor, yaþadýkça yazýyor insan..
Sosyal Medyada Paylaşın: