GÜLER YÜZLÜ PEYGAMBERİM

Sen yoktun,
Karanlýktý yeryüzü
Aðlýyordu topraða diri diri giren
Zavallý kýz çocuklarý.
Sen yoktun,
Adalet yoktu sefillik rezillik çoktu.
Çekilmez yeryüzü
Ýnsanlar sevimsiz, huzursuz…
Analar aðlar
Babalar yürek daðlar
Melekler dünyaya pek az uðrar
Ah ne tatsýz tuzsuz
Ne karanlýktý o çaðlar…

Sen geldin,
Birdenbire aydýnlandý yeryüzü
Bereket doldu taþtý baðlar bahçalar
Secdeye gitti tüm melekler
Güneþin güldü ilk defa yüzü
Toz oldu putlar putperestler
Sen geldin
Dindi gözyaþý güldü kýz çocuklarý…
Nur indi doðuþunla birlikte
Daðlara çöllere…
Yerlere göklere
Sen geldin
Rahmetle doldu yeryüzü gökyüzü

Ve geldi çattý ayrýlýk vakti
Gittin güzel kara gözlerini kapayarak
Ümmetini yetim býrakarak
Rabbine sevinçle kollarýný açýp koþarak…
Karanlýða gömüldü Bir anda gökyüzü
Dayanamadý bu ayrýlýða yeryüzü
Býraktýn ardýnda binlerce yaralý can
Unutulmadý hiçbir hatýra senden kalan
Yaþadýn, asýrlarca yüreklerden çýkmadan.

Ey güzel peygamberim
Ey tatlý dilli güler yüzlü
Sevgililer sevgilisi Yüce Peygamber
Öyle bir aydýnlattýn ki yolumuzu
Öyle bir meþale yakýp verdin ki elimize
Yetmedi yetmiyor yetmeyecek de
Hiçbir þeyin gücü onu söndürmeye…
Unutulmayacak da hiçbir öðüdün,
Hiçbir sünnetin hiçbir sözün.
Ve hep anýlacaksýn
Güllerin kan rengi yapraklarýnda
Yeryüzünün karýþ karýþ topraklarýnda…

Sosyal Medyada Paylaşın: