sabah kalkýp yan tarafýmda olmamana gardrobta kýyafetlerinin yerinde boþluk yellerinin esmesine pijamalarýnýn yataðýn ayak ucundan sarkmamasýna alýþtým.
banyodan gelen týkýrtýlara da aldýrmýyorum artýk bir zamanlar yüreðim aðzýma gelirdi sanki bir filmi geri sarmýþ gibi sen diþlerini fýrçalýyorsun diye hayallenir sarýlmak için koþarak kapýyý zorlardým artýk sadece kedimizin mama yediðini biliyorum.
kýzarmýþ ekmek kokusuna uyanmamaya mutfakta, demliðin ocakta olmamasýna ve en önemlisi kocaman bir gülümseme görmemeye alýþtým bunlar zor gelmiyor artýk ama o çok sevdiðin çiçek var ya hani bana benzettiðin kýrmýzý açan kaktüs o iþte sevdiðim o öldü senden sonra bana seni hatýrlata hatýrlata gün geçtikçe kurudu tam canlandý mý acaba diye düþündüðüm gün ellerimde son nefesini verdi onun ölümüne hala alýþamadým ama merak etme zamanla ona da alýþacaðým.
aðlamýyorum.
hayat koþuþturmasý kaldýrýmlarý arþýnlýyor bir anne yavrusu üþümesin diye onu sarmalýyor karþý bakkalýn oðlu da iyice boy attý Ayþe teyze geçen ayaðýný kýrdý gülümsedim duyunca yengeç gibi yürürdü bilirsin yana doðru sende camdan o güzel baþýný çýkarýr ’Ayþe Teyze dikkat et düþeceksin’ derdin düþtü iþte saðlýk olsun sahi saðlýk olsun deðil mi gönlümün parçalarýný toparlayamasam da olsun elde kalanla yetinmek lazým her þeye çare var ölüm hariç.
yine sabah erkenden kalkýp günün suratý görünsün diye perdeleri ardýna dek açýyorum yaz güneþinin elleri hafifçe boþ mutfakta dolanýp artýk yalnýzlýktan rengi solan saçlarýmý okþuyor içimde ölen heyecanlarý çantama tepip iþ yerimin yolunu arþýnlýyorum dudaklarýmda alýþkýn bir ’günaydýn’ sahi gün aydýn mý bana? bilmem senden sonra onu da umursamýyorum ha ay/mýþ ha karaymýþ bana ne monoton bir hayatýn ayak izlerinde sadece sekiyorum.
akþamýn o saðýr halini seviyorum en çok.
dolup dolup boþalsam yaðmur bulutu gibi veya çýðlýðýmý yastýðýma gömsem bir an çözülüp o hiç oralý olmadan camýmdan içeri süzülüyor kara bir çarþaf gibi örtünüyor üzerime beni koynuna alýyor.
vesselam sevgilim sensiz de yaþýyorum ben bir evcilik oyunun da baba rolünü de sýrtýma yükleyip gittiðin günden beri hala oyunu bozmadým anneliðime toz kondurmadým her sabah yeni güne ölüm uykusundan kalkmýþ Pamuk Prenses gibi öpücüðünü dudaðýmda hissederek baþlýyorum.
vesselam insan her þeye alýþýyor be sevgilim ister istemez alýþýyor yüreðe yerleþen boþluk hariç.
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.