Bir çocuk vardý; Teni buðday yanýðý ve yüzünde topraðýn kiri. Yaslamýþ sýrtýný bir aðaca,kýyafetinin içinde topladýðý elmalar. Yeþilli,kýrmýzýlý ve kokulu... Arka cebinden dýþarý sarkan sapan. Koþturmuþ aðaçlar arasýnda,topraða basmýþ o saðlam duruþuyla. Yorgun düþmüþ sonra, Dudaklarýnda besbelli bir tebessüm, En saf mutluluklarýyla.
Ve bir çocuk daha... Yükselen binalarýn arasýnda,güneþi görmeden, Özgürce koþmanýn tadýný bilmeyen Ve yerde duran çiçeklerden kalma betonlar. Korna çaldý birden ve devam etti çocuk yürümeye.
O da çocuk O da çocuk...
Habip ORAK
Sosyal Medyada Paylaşın:
habib orak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.