sen hiç gitmemiþ olsaydýn
ben de seni ömrüm gibi yaþardým...
keþke kýymet nedir bilseydin
sýnýr tanýmadan sevebilseydin
keþke engel koymasaydýn yüreðine
acýtmasaydýn bu kadar...
hep yanýldým
daha doðrusu yanýlttýn
ben incinirken anlayamadýn
sustum, sabrettim, bekledim...
hep biraz daha yandým
yandýkça kahroldum
yine de sustum
bilemedin suskunluðumu...
söyler misin?
ben aþka ömrümü adadým da ne oldu
savurdun üzerime küllerini, yine kayboldun...
ve...
sevgi denilen þey;
bu kadar ucuz ve onursuz muydu?
ya da onurumuz kadar mýydý büyüklüðü
o büyüklük ansýzýn bir vedaya sýðabilicek kadar küçük müydü?
yaþanýlan sevdalar bir gün çekip gitmekse
bunu fazlasýyla baþardýn
helal olsun !
bir zamanlar
’’canýmdan ötesin’’ diyen o diller
þimdi nerede...
hani terketmek yoktu
hani severken sevdiðimizi üzmezdik
ve bu kadar da basit deðildi yok sayýp gitmeler...
yoksa sevgin mi bitti !
hem de öyle bir gittin ki
ardýna bile bakmadan
sende vurdun ya giderken / canýn sað olsun
ki;
hiçbir sebeb yok zannederken
yönünü þaþýran deli poyrazlar gibi estin,
önce savurdun
sonra da gittin...
hani nerede o masum sevgin
ve nerede ellerin
sen de yüreðimi söktün ya
aþk olsun !!
Polat Tek
10.03.2015
Karakalem çalýþmasý...