en çok bir gülüþü sevmeliydi insan ummadýðýn bir anda açan çiçeðe bakar gibi biraz hayret biraz mutluluk dökülmeliydi saðanak saðanak yüreðe.
þimdi yüreðimden dökülen þiirlerle her gece biraz daha ölüyorsun içimde ah ne kötüdür kýþýn ölmek bilmezsin sen gerçi yaz sýcaðýnda donmayý da bilmezdin sen sýcak iklimlerin sýcak kucaklarýnda erirdin .
diyorum ki en çok kavuþulamayan sevdalarda ölmeli insan burnunda yar kokusu Þems gibi gidip dönerek semazenler de buluþmalý yürek ve semazenlerde yummalý gözlerini huþu ile aþk ile.
denize vuran ay ýþýðýnýn soluk nefesinde demleniyorum dilimde kuru bir aþktan kalan kelimeler buz tutmuþ elimde ayrýlýk kadehi bir dikiþte fondip yapýyorum zamana inat yüreðimin kýyýsýna vuran yakamozlar yalnýz bir martýnýn çýðlýðýný býrakýyor dudaklarýma gözlerim uzaklarý tarýyor böyle mi olmalýydý diyorum böyle mi ölmeliydin içimde halbuki ne zorlu ölümler yakýþtýrmýþtým sana bu kadar basit öleceðini bilemedim.
kumun denizle buluþmasý gibi buluþmalýydýk seninle sahile vuran her dalga eksilte eksilte koparmalýydý bizi bizden.
olmadý.
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.