ADSIZ
Yalanmýþ bildiðimiz bütün gerçekler,
Her doðru, bir düþmüþ aslýnda,
Gözlerimi çevirdiðim her yüz, biraz yabancý,
Yabancý bildiðim her söz, biraz doðruymuþ meðer.
Kafa yorduklarým,
Yürek acýktýklarým,
Hani bu asla olmaz dediklerim,
Çalmanýn, çýrpmanýn günah olduðunu bildiðim gerçeklerim,
Koca bir aldatmacaymýþ...
Koca bir yalanmýþ dünya,
Her tarafa esneyebilen ipin kuvvetiymiþ, güç…
Gün,
Acýyý omuzlamýþ yüreklerin, sahipsizliðiymiþ…
Aðýtlarmýþ, gece karanlýklarýnda duyduðumuz sesler,
Dipsiz kuyulara düþmek kadar, çaresiz oluþmuþ ümitsizlik.
Vatan, vataný bilmeyen densizlerin avuçlarýnda kayýp giderken,
Her gece, hoþ bir seda da Allah’a sýðýnmakmýþ tepki.
Yaþam,
En vahim çýkmazlarda bocalamakmýþ,
Savrulmakmýþ bildiðimiz doðrularýn gerçekliðinde.
Mücadele,
Düþe düþe yýpranacaðýmýzý düþünenlere, yuvarlanarak büyüdüðümüzü göstermekmiþ.
Gönül ile aklýn çeliþkisiymiþ sevda,
Aþkmýþ, bu yüzden sevdanýn adý.
Yaþamakmýþ, yýpranmakmýþ, hüzünmüþ ama
Yine de inadýna mutlu kalabilmekmiþ umut.
Ýþte bu yüzden herkes beceremez yaþamayý,
Acýyý omuzlamýþ yürek olmak zordur çünkü.
Yalana, riyaya, yokum diyorsa gönlün,
Bil ki, en mesut-u yine de sensin hayatýn.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.