yine bir yýl daha geçti habersiz... varlýðý yokluðu acýlarý ve mutluluðu hep birlikte yaþadýk... birlikte baðýrdýk çaðýrdýk ama hiç bozulmadýk... bahar geldi yaz geçti yine hazan geldi gönlme .. þimdide kýþ oturuverdi yüreðime.aslýnda mutlu ediyor beni... ama kar yaðmýyor eskileri gibi.sekiden kar çok yaðardý..arkadaþ ... koþardýk coþardýk kýzak yapar üstünede on kiþi biner kayardýk.. bazende kardan adam yapardýk ...þimdi bakýyorumda arkadaþ. ne kayan var ne coþan nede koþan .nasýl koþsunki ayaðýnda ayakkabý yok... biz eskiden cýzlavet ayakkabý giyerdik arkadaþ ha bide samsun canik vardý . hep onlarla büyüdük onlarý giyerdik içinede yün çorap subile geçirmezdi . elimizde yavan ekmek nerdeee þimdiki gibi. kek.mek. biz bilmezdik öyle þey anam unu karýþtýrýr çorba yapardý.. içine mercimek koyar bir tat kokardý... yarmayý karýþtýrýr mercimekli çatal aþ yapardý... üstünede nane yakar mis gibi kokardý...
Sosyal Medyada Paylaşın:
vahap ünsal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.