( Zaman zaman Türkçenin yetmediði anlar da olabiliyor. )
Kalem Yaz Deyince
Ehl-i Belâgatýn ittifakýysa;
Ameli vaz’ etmek mendub sayýlýr.
Toyun, efeliðe iþtiyakkýysa,
Hevesse; heves-i matlub sayýlýr.
Yürüme bilmeden koþmaksa gaye,
Zatýn ensesinden düþmez kinaye.
Deve ip atlar mý -nah- diye diye,
Düþüp pârelenen mahcup sayýlýr
Kýsa örülünce zekâ duvarý,
Düþtü önümüze meftuh süvari,
Mâdem arsýzlara olmuþ havari,
Geveledikleri mektup sayýlýr.
Elbette büyüklük Allah’a mahsus,
Elhak! Böbürlenmek Fiil-i mâkûs.
Ne var ki, Hadiste geçer þu husus:
“ Kibredene kibir “ mergub sayýlýr.
Her kullanýlmaya hazýr sazanlar,
Ýfk bahsinde önde sýra kapanlar,
Etek kumaþýndan takke yapanlar;
Ýlim erbabýnca mâyub sayýlýr.
Poz verip fâsýkýn boy aynasýna,
Ses olup mücrimin þer zurnasýna,
Sonra kýrklanmaya keþ kurnasýna,
Çömelen; herhâlde menkub sayýlýr.
Densiz nasihati akla zevâldir
Haddini bilmemek ne menem hâldir!
Ey câhil münâdî! Yüzünü kaldýr;
Gâfiller, ulak-ý mensup sayýlýr.
Dilden dökülene etmezsen dikkat,
Sýrtýnda birikir cürümler kat kat,
Tefekkür etmeyip, yüke kabahat
Arayan; merkeb-i madrub sayýlýr
Kaþý deðil, damý çatýk dergâhýn,
Her türlü tâlibe açýk dergâhýn,
Nef’î’den Necip’e… Dimdik dergâhýn,
Camýna taþ atan meczup sayýlýr.
Gayri dön git artýk, þeyhine dön git!
Fitneye açýlmaz bizdeki geçit,
Ahvâl-i nefsiniz amelle sâbit,
Sizde her rezalet meksub sayýlýr.
Terkedin, benliði Rabb bilen üssü
Helvadan putlarýn çok sürmez süsü!
Nefsine râm olan deðil Küdüs’ü
Dünyayý fethetse maðlup sayýlýr..!