Zaman pespaye hale geldi, zalimin dudaklarýnda. Tevazu yorgunluðu çökmüþ, Gözlerimin þefkat yuvasýna. Umar dediklerini umanlardýr, Korkularýndan saklananlar. Terkedilmiþ bu þehirde Binlerce çýkmaz sokak var.
Annem adýmý kulaklarýma Ýkindi ezanýyla okuturken, Nedense anlamýný hiç sormamýþtý. Aþk dedikleri; Kalbin ýlýman iklimlerinde sýkýþan ikilem. Kimse söylediklerime inanmamýþtý.
Zaman; Aklýmýn içinde durdurduðum Siyah beyaz vesikalýklardý. Adýný unuttum mevsimlerin. Sözcüklerimi kerteledim takvimine, Belki senin kum saatindeki Zaman tükenip erir ellerinde.
emre
Sosyal Medyada Paylaşın:
emre yılmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.