Yolculuklar var düþünce dehlizinde. Þakaklarýmdan dudaklarýma kadar sýzlatan, Býçak gibi keskin saplantýlar. Sanki rutubetli bir rüzgâr üþüþüyor yataðýn baþucuna. Dönüyor dünya dönüyor devran dönüyor her þey. Ben Dönmeli miyim odanýn sessizliðine?
Köþede sinmiþ tütsü tadýnda karanlýk. Kanepenin koluna sýkýca tutunmuþ, Sýrtý dönük, O üzgün lal kadýn… Tanýdýk bir yalnýzlýk var aramýzda Peki, yüzü neden asýk?
Kelepçelenmiþiz kanepenin farklý iklimlerine Serbest kalan ellerimiz birbirimizden habersiz Loþ lambanýn altýnda bekleþiyor Düþünceler… Eller…
Zihnimde milyon kilometreler aþýyor da Dokunamýyorum tenine. Kavuþamýyoruz Kutsal geliyor bakýþlarýn Týlsýmýn toprak kadar sert ateþ gibi yakýcý
Bu rüyada deðil Bir tesadüfte dokunmak istiyorum gözyaþlarýna Baþka bir dem de tanýþmýþlýðýmýz vardýr elbet Kavuþmuþluðumuz da O vakit umutlarýn gün doðumu kadar sýcak Ve yakýndýr.
Emre Yýlmaz
21/06/2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
emre yılmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.