bazen sus der insan diline takýlýp durana kalmak mý ? gitmek mi ? dersin ve bakarsýn ki her þey bir muamma ............................................
loþ odalarýn paslý çekmecelerindeydi aþk kibrit kutularýna biriktirdiðim umutlarým azapta ve aþk bana çok uzaktý en az aðrý daðý kadar
þimdi izbe þehirlerini yýkýyorum düþlerimde olmadýðýn sokaklar hasmým kadar düþman bana ben seni avuçlarýmda sarýp sarmaladýkça sen kayýp gidiyorsun yýldýzlar gibi bir boþluða
ve... canlanýyor gözümde anýlar sil baþtan dolaþtýðýmýz caddelere ayaklarým düþerken usulca þöyle köþeyi dönüp de o geliþini anýmsadýkça sarýlýp kokunu içeme çekiyorum buram buram
bak mecali yok ayaklarýmýn bedenimi taþýmaya ayrýlýk kokan bu þehir içimi yaðmalayýp durdukca deniz bile aðýt yakarken dövermiþ kýyýlarýný ben yaksam olur mu kendimi her soluðumda
bak þimdi düþtü yüzüm þehrimin semalarýna ki bir çocuðun dudak kývrýmýnda saklanýrken aþk kokun ak bir güvercine yüklenmiþ gidiyordu belli ki her þey tamamdý bendim eksik olan
þimdi avazým çýktýðý kadar haykýrsam seni dünyaya kýzýl ýrmak gibi çaðlasam da dolsam ruhuna bir güvercin sevincinde sende bulsam kendimi kayýp þehirlerde ki çiçekleri taksam saçlarýna
Hasan Ýpek on sekiz þubat ikibin onbeþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
HASAN İPEK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.