Ýnce ince bir nakýþtý küçüklükten gönlüme yalnýz beyaz perdede duyduðum naif sesin nazarým deðdi mi sana iþte... dem bu dem bir de her damla suda kokladýðým nefesin
Sahi! Þu yollar tek engeli mi vuslatýn? fuzuli misali ben de yanmayý mý seviyorum? aþkým deðeri yitirecekse önemi yok fýrsatlarýn sanan kavuþmak deðil sevmeyi seçiyorum
Tütüncüler çarþýsý efkarlý bir þair gibi topraðýnda bitiversem bir yudum su verir mi? baðrýnda sevdiðinden kalmýþ olsa da izi nazým hikmet gibi yazabilir mi BÝZÝ?
Aydýnlýk sabahýnda açýlsam enginlere kýz kulesine nazýr demlense hatýralar sahilinden tutup ta baksam gözbebeklerine nezdinde bir ben olsam bir de mahzun martýlar
Nüksediyor sevdam her sabah sessizlikte bir tomurcuksun benimle yeþerip duruyoruz devasa bir imtihan benimki sensizlikle sabahtan mehtaba dek seviþip duruyoruz
Biliyorum içimde deðilken de benimlesin sana koþan küheylanýn seninle kokan terindeyim vapurlarýn düdükleri duyuyorum mutlu sesin biz el ele tutuþmayan iki sevgiliyiz
Uydurmuyorum yalan deðil sevmek sevilebilirmiþ bin dört yüz yýl önce kaderin mühürlendi fatih te aþýk olmasa akýbetin betermiþ Rumeli’nin saçlarý da... bana düðümlendi
Lal bir dilin baðýrdýðý bir kaç sessiz seyha sana irþat eden dudaklar öpsün sinemi suri bir tebessümle gözlerim kapansa nihayet ölüm... topraðýna karsin beni
Sosyal Medyada Paylaşın:
Samet Naci Güler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.