acýnýn renginde dümdüz koþmaktý hayat
...
zamanýn bulutlarýnda koþan atlarýn
yelelerinden düþünce gümüþ ay
sularýn mahseninde uyandý mercan hikayesi
kýrmýzý bir aþkýn flu doðumu ýþýklar
kimselerin isteyerek ezmediði
karýncalarýn kumdan kalesini kutsadý
sonra
içimde boðduðum haliyle
atmosfer üstü soluksuz kaldým sana
týp oynayan güvercin notlarý
irkildiðim baþak sarýlarýyla okundu
çýrak kaldýðým arzuhal þiirlerin altýna
usta þairlerin kavramlarýyla geldim
geldim ve yer açýn dedim demli aþka
aðacýn dal penceresinde duran güneþ
içine çektiði saðanak yaðmurla
hüzün katýðý yalnýzlýkta üþüdü
iklim, üzerine giymiþ uzakla
yolun asfaltýna serince düþleri
tabiatýn ergen suslarý
gök taþlarýyla
eflatun içi yeþilde seviþti
ve nefesimi kaybettiðim sevdalýk göçüðü
bütün duvarlarýn gölgelerine yazdý adýný
arzýn gözlerinde uyanmýþ toprak çocuklar
ellerinde tomurcuk kýzlarla sevdiler hayatý
baðrý turnalarýn göç izleriyle dolu gök
yerin memeleriyle doyurdu mavi bebekleri
kelebeðin ömrüne sýðacak kadar umutluydu aþk
rüzgarýn gelip geçici yabancýlýðýna hiç aldýrmadý
takvimlerden sökülmüþ her yapraðýn bir anlamý
altýndaki rakamýn getirdiði bir beklentisi vardý
sýcak saklanmýþ kimsesizler bulvarýnda
saçlarý beyhude kokulu
gözlerinde þilepler yolculayan
ateþ renkli elbisesiyle gördüm onu
bir yaný dað sisleri
bir yaný haritalarda kayýp kentlerin eceli
avutulmuþ günün karanlýk sýðýnaðýnda
mülteci aðlamasýyla duruyordu
Ýstanbul aðýr zatürre geçirmiþ zemheriye
temmuzda yaðacak ironik karlarý sordu
kýþýn tebessümsüz pus dudaklarýndan çýkan
soðuk hasretlerin eylüle kadar sararacaðý oldu
hiçliðe i mgeler bilenmiþ iklimin kadýnlýðý
adsýz mevsimle ayak bileklerine uzandýðým sevgiliyi
gözü pek bir sevdayla yüreðimin þose boyuna býraktý
ardýmda el sallayan Ýstanbul kalabalýðý delirme
hüznün gelincik açmýþ bakmasýyla yeniledi aþký
sonra
buðulu camýn ardýndan görünen mat hasretlikti herþey
sarkaçlara dolanmýþ sabah ezanýnda duyduðum
göðsüme feryat süpürmüþ yaralarýma dokunan sesindi
alýngan çiçekler saksýlarda boyun büktüðü vakitte
kapýnýn eþiðinden geçen gün batýmý loþ yalýn ayaklar
gözlerinde dalgalan denize martý þarkýsýyla çökerdi
derviþler hu çekerken aþklarýn ilahi kutsalýna
ne sen Ýsa’yý emziren Meryem’sindir
nede ben Kerbela’da þehit düþen Ýmam Hüseyin
daðýnýk görüntülü bir resmin
tuvalsiz coðrafyasýnda
kýrýlmýþ þiirlerin meczup sevdalýsýdýr yüreðimiz..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
SENİ SEVMEK ANKA KUŞU SEVGİLİYE MANİFESTO ıslık DÜŞLENMİŞ SEVGİLİYE ÇIĞLIK DELİLA AŞK BİR DEVRİMDİR DELAL ağladıkça MAVİ ACILI KADIN ferman-ı aşk