Esma nine

iðne deliliðinden baktý hayata
pörsümüþ kaval kemiði titrerken ömrün
berdel verdi gençliði daha ceninken doðmayan yarýnlarý.
ki,
öncesine iz sürdüm titreyen ellerinden
þahlanýp dörtnala geçip zamaný
tozu dumana karýþtý deðirmenden elenenler
bir avuç saman düþtü eteklerime
yüzüne düþen kýr saçýndan döküldü yaþanmýþlýklarý


açmadý gönül aynasýnýn pervazýný hiç
sýð sularda gezinip
olta atardý gelmiþine-geçmiþine dünyanýn
aslýnda sevimli hallerine gölge düþüren
iniltileri de olmasa
hani bir yaným cýzlardý
fersiz ayaklarýný sürürken eskiyen pabuçlarý
yine de el hürmet sürüp sýfatýna
yýllarýn birikimi aksa da teninden
ana’dýr baþ tacý /öpülesi ayaklarýndan ellerinden .



kökünden çürüdü meyveye durmuþ kollarý
içinde öykünen yýldýzlarý söndürdü esma nine
gök buluta yaslandý dolunay sabahý
kimsesizliðin soðuk duvarlarýnda yýkayýp yüzünü
ecel bekleyen gözlerinde kurudu geleceðin özlemi
doðurduðu yedi kuþak zincirinde boðuldu
yaþamýn inleyen hüznü
kimse duymadý..

Ümmü AÞCI
ÜMA



Sosyal Medyada Paylaşın: