düþmüþüm peþine
gözlerinde kaygusuz;
ben bir eren, sen bir ceren,
güzel atlar ülkesi’nde
sabah güneþiyle sana açýlýr
akþam güneþiyle
bana kapanýr penceren
gözlerime bak öylece
hüzmelerinle uzun uzun,
giderek derinleþirken gece
dal mý, çiçek mi
bal mý, petek mi
gözlerindeki tatlý hüzün
dibine doðru gecenin
bakýþýnla gönülçelen
akrep ve yelkovan
üstüste gelince
gül boþanýr apansýz;
kâlbim gül’dür gül’dür çalan
masadan kalkýp
odaya adým attýðýn an
gözlerin yaðar üstüme
fotonlarla aþk saðan;
gel dersin gelemem
kadere isyan
aþk ile nisyân
kaybolurum gecelerde
kâlbim intifada volkan
savrulur duman duman
peribacalarýndan
gözlerinde tutuþan benim
kavrulup yanan tenim
yüreðimde taþkapýlar
bir yeraltý þehrinde;
derinkuyu’da
kendimi kendime kilitlerim
lâv lâv erir, akar sana
aþkla dolu iliklerim
saðanaklarla söner bu yangýn
kýzýlýrmak taþar
söðütler kýyýsýnda salkýmsaçak
dalar çýkarým sularýna
aþkým bir karabatak
Þaban AKTAÞ
02.02.2015