Efkâr

Bu gün efkârlýyým, ahu zarým var,
Kor ateþler düþtü þurama benim.
Kalbim delik deþik dibine kadar,
Kýlýçlar saplanmýþ burama benim.

Kar tipi boranken, gönül daðlarý,
Yine gelip çattý hüzün çaðlarý,
Meyhane kesildi üzüm baðlarý,
Þarap mayalandý þýrama benim.

Beli’nin belasý gelmiyor dile,
Dertlerim arife, bayramým çile,
Her ne halde olsam yârimle bile,
Hiç kimse girmesin arama benim.

Aþk ile eðilmiþ, bedende dallar,
Kasýrgalar eser, fýrtýna sallar,
Cümle âlem giymiþ, pembeler allar,
Beyazlar deðmesin karama benim.

Aþkým aþka âþýk, aþka sahiple,
Çekiyor kendine boynumda iple,
Ýþimiz kalmadý hiçbir tabiple,
Zalimler deðmesin yarama benim.

Celali, cemali bizde kemaldir,
Varsýn aksýn kaným, ona helaldir,
Damla esirgesem büyük vebaldir,
Hiçbir meylim yoktur, harama benim.

Aþkýn ateþiyle, kül olan dilim,
Bu gün bülbül oldu, ben nerden bilim?
Iþýk saçýyorsa, cýlýz kandilim,
Ýliðim yað oldu, çýrama benim.

Derdimin üstüne, dertler eklerken,
Aðrýlý sýrtýmda, yükü denklerken,
Yaralý þu gönlüm deva beklerken,
Canan konuk oldu Hýra’ma benim

25.06.2014…Mustafa Yaralý


Sosyal Medyada Paylaşın: