Dudaklarımdan ölüyorum

Toprak denizi sevdi, ateþ çamuru.
Kaldýrýmlara býraktýk yollarýmýzý birleþtirsin diye.
Güneþ ayný ama gece farklý bu saatler de.
Herkes uyuyor bu saatlerde.
Ben hala sana uymuyorum.
Masada ki kalem uyumuyor.
Gök gürüldüyor,
Þimþekler kýsa süreli aydýnlatma seansý gerçekleþtiriyor yer yüzüne.
Yer yüzü parlýyor.
Gözlerim kamaþýyor.
Bir cümle daha kanýyorum.
Sonra, Sigaramýn külüne asýyorum kendimi.
Ýlmiði boynumdan geçiriyorum parmak aramda ki sigarayla beraber.
Ve tabureye tekmeyi,
Bir nefes daha alarak baþlatýyorum.
Dudaklarýmdan ölüyorum..


Adil Karaoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın: