ZAMAN

Kýyýsýz bir denizin gemisiyim
Pusulamý kaybettim çengelli zamaný ararken
Bir martý kanadýna iþledim zamanýn bilinmezliðini
Ey deryasýna hayran olduðum
Olumun yokluðundan mýdýr üzülmem
Yoksa senin yokluðundan mý

Bir fýrtýna esti ta ciðerimde
Beni benimle sallayan
Deryadan bir damla su kaçtý gözlerime
Gözlerim sürgün edildi izini bilmediðim çöllere
Çengelini yüreðimde taþýdýðým ’zaman’
Açtýðýn yaralara yama bulamýyorum
Dur artýk ’zaman’

Çürümüþ tahtalarý parlatýyorum ellerimle
Parçalýyor ellerimi bir sýrtlan gibi
Bir damla kan bulaþýyor güverteye
Kendi kanýmý kendim temizliyorum

Uzanýyor ellerim merhabasýz bulutlara
Susuyorum sabýrsýz yaðmurlara
Ey deryasýna hayran olduðum
Ne zaman düþsem hep bi tekme ataným
Ne zaman konuþsam hep bi susturaným ’oldu’
Konuþuyorum iþte...
Kelimelerimin yetmediði yerde ’kalemimle’...


Sosyal Medyada Paylaşın: