Her insan içinde bir þehir taþýr. Benim Þehrim sensiz. Göçe zorlanmýþ, terkedilmiþ köylerim. Issýz sokak lambalarý gibi Üþüyor, titriyor bacasý yýkýlmýþ evlerim.
Ayak seslerine hasret kalmýþ Kaldýrým taþlarý. Aç kedilerin devirdiði çöp bidonlarýnýn Çýðlýklarý boðuyor sessizliði Sonra.. Bir yosma isyana yelteniyor. Düþürüyor elinde ki aynasýný. Kýrýlmýþ ve daðýlmýþ parçalarýnda arýyor Kaybettiði iffetten ve onurdan urbasýný.
Çýt çýmýyor bu þehir de.. Kuþlar bile yýkmýþ yuvasýný. Yitirmiþ göðünü, yýldýzlarýný Yönünü þaþýrmýþ, börtü böcek Kaybetmiþ yolunu, yolcusunu..
Gecenin ayazý, yalarken çatlak duvarlarý Çaresizlik ve acý taþýyan bir annenin. Korkularý devleþiyor, büyüyen gözlerinde. Oyuncaðý hiç olmamýþ bir çocuðun Hayalleri uyuyorr kartonlarýn arasýnda.
Ýçimde ki bu yokluk hissi, donduruyor þehri. Ey özlemler büyüttüðüm yar. Gel! Gel ýsýt yokluðunda buz tutmuþ þehrimi.
Gecesi naçar, gündüzü naçar, Her köþe baþýnda bir özlem yatar Artýk ne geceler sabaha çýkar Ne de bu gam, keder biter. Sakla beni ey gece! Belki göz yaþým günahlarýmý yýkar.
Dil-ruba Emine Genç 12 Ocak 2015 Pazartesi / 15:00 Sosyal Medyada Paylaşın:
Dil-ruba Emine Genç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.