ABSÜRT ŞİİRELERİ SEVMEM
Absürt þiirleri hiç sevmem gerçekdýþý gelir bana..
Ne gökten yýldýz toplayýp, cebime koyarým
Ne güneþin saçýndan tutup sallarým, ne de suya yazý yazarým
Hayal dýþý, tutarsýz gelir bunlar bana…
Ruhun yapýsý bozuktur, ne dediðini bilinmez ki akýl kaçkýný
Yazdýklarý, deli saçmasý mý ne,
Yoksa ruhun bedenden ayrýlýþýnýn sancýlarý mý bunlar
Ölümün eli, kalbine uzanmýþ, korkudan ne dediðini bilmiyor ki
Oturmuþ, herkülün omzuna, ahkam keser çok bilmiþ…
Kýrk dereden, kýrkbin laf üretir kendince, ölüme tuzak kurar
Bacaðýndan asar uzayýn, bilmez ki, kendi baþý uzayda
Beyni bir hoþ olmuþ, býngýldaðý býngýldamýþ adamýn
Nevri dönmüþ bir hýrsla söyler de söyler….
Bu ne akýl iþi, ne aklýn düz gidiþi
Belli ki, aklý beþ karýþ olanýn iþi
Hayýr mý olur bu gidiþte
Bir absürt þiir bede yazdým iþte…
Erdal YILMAZ 01 Ocak 2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.