yolculuk

yanýyor kalbimin mumlarý
araken seni baharlarda
aðlýyor ufkumun bulutlarý
sorarken seni baharlara
gitme demek gelmiyor içimden
kalda demek geçmiyor KALBÝMDEN
ne gidebilirim nede kalabilirim yolculuk vaktini bilemem çünkü ben

þimdi hüzünlü bir ney sesi eþlik ediyor yolculuðuma
sanýrým gitme vakti geliyor
bak iþte gideceklerde burada bekliyor
dünya bir istasyon muþ meðer
binenler gidiyor kalanlar yaþlý gözlerle el sallýyor
ve hasretle seferin kendine gelmesini bekliyor
ne yolcular almýþ bu tren
ölüm bu göz açýp kapatýncaya gelir belki hem
yaþlýsý genci yok bu yolun vakti gelen alýyor bavulunu
koyuyor içine emeklerini iþlediði amellerini
ve gidiyor
neden bakýyorsun gözlerime öyle içli içli çýnar aðacý
kaç seven serinledi gölgende
yada köklerinde mezar taþlarý
belkide hasretle akan göz yaþlarý
sende amerikanýn zulmune aðlýyorsun deðiilmi
öldürülen bebeklere akan kanlara aðlýyorsun biliyorum
belkide furkan doðana yada çaðlardaki þehitlere aðlýyorsun
ben biliyorum sen her düþen bombayla zalimlerin zulmune haykýrýyorsun
sen kefensiz hasýrlara sarýlan huseyne aðlýyorsun
sen susuz gide askere oklanan ali ekbere aðlýyorsun
sen belkide her yerde yaþanan islam þehitlerini salavatlarla uðurluyorsun.....
Sosyal Medyada Paylaşın: