Yorgun gönlüm pes etti þikayet de etmiyor Durgun bir deniz gibi yatýyor içerimde Aþk lafýný duyunca inlemesi bitmiyor Duymam kulak týkarým kendimden geçerimde Yüzünde ince ince yol olmuþ yaþlarýyla Duvar örüyor kalbe ayrýlýk taþlarýyla.
Hava bozuk ben bozuk bulutu yüklenmiþim Dokunsalar yaðacak sel olacaðým hemen Bu hayatýn içinde böyle sürüklenmiþim Yönümü deðiþecek bulamamýþým dümen Güneþe hasret kalbim karanlýðý kuþanmýþ Ne varsa silip atmýþ yüreðinde yaþanmýþ.
Geçmiþin hortlaklarý gönül camýma gelip Týkýrdatýyor camý izini býrakýyor Yama yaptýðým gönlü ince inceden delip Unutkanlýk maskemi yüzümden çýkarýyor Ýþte o anlar beni can evimden vuruyor Gözlerim kararýrken kalbim sanki duruyor.
Derin bir yalnýzlýðýn gölgesi yüze vurur Solarken betim benzim ýþýk arar ellerim Bu korku arada bir gönle oruç bozdurur Ýstemem nazlarýyla yok dese de dillerim Olmayacak duaya amin derim bilerek Gönlümden kovulurum afaroz edilerek.
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.