Araf

Sevdim!
Yüzümü kara bir gölgenin
Bentlerinde suladým/

Erken soldunuz
Avuçlarýmda zaman/

Sermaye yazýldý sözler
Etimi çaldýðýnýzdan beri
Aynalar kýrýk

Görünmüyor gözlerim
Dudaklarým eksik
Kirpikler kuru
Geniþ bir namlunun
Köþeleri namus/
Dili acý türküler
Araf’a keþkeler
Aðzým…

Sarý mandolin bakýþlý çocuklar
Duvara süslü ölüler çiziyor
Teþnesi kýrýk kadýn
Yüzünde gün telaþý
Dilinde ucu sönük
Er koþmalarý/

Tükenmiþlik ayini
Sevmeyi beceremedim
Adý aþk denen bencillik
Tortusuna iniyor tenin
Nefesim nefesindedir
Sýcak yaralarýn/

Gitgide bitiyorsun içimde
Çýlgýn alevin demlerinde
Bir oluyoruz/
Seni yazýyor saatler
Sonu gelmiþ kitaplarýn
Can ayracýna…

Boðazýma dizili veda vuslatýn
Kalbimde yeþeren çiy gibiydi
Kuzgun sevinçler…

Söz sende hiç;
Bende kötü bir duruþun
Vesikalýðý/

Umursamaz gecelerin
Yaþlý yastýklarýnda yüzüm
Her sarýlýþ sen
Her diriliþ Araf

Keþke gölgemi gizleyecek
Duvarlar olsa/
Senin mezarlýðýnda
Sonsuza…

Sosyal Medyada Paylaşın: