daha nereye kadar taþýyacaðým içimdeki cesetleri düþümü topluyorum ölü bakýþlarýndan çocuk aðýtlardan, kavgalardan bir çiçeðin baþýný doðrultmaya yetmeli gücüm
su istiyor topraðý kuru, çöl topraðým aynýmý görüyorum on binlerce yüzde bir saha açýlsýn istiyorum gittikçe daraltýlan alandan bakýþlarý bozguna uðramýþ ayaklar durgun gerçek okunsun halka düþmesin yere esintideki son tohum sekmesin direnç
nasýl olur diyor us üç beþ kiþinin elinde döndürülür bu güzel, ay iþlemeli dünya nasýl olur da elleri kelepçelenir düþü mavi olanlarýn burulur boyunlarý durdurulur
geçit yok diyen bir sesi unutmuyorum geçit yok emperyalizme sömürü düzenine neden rengi al olmasýn hayallerimin üç beþ el deðil bütün eller bizim yýkýlan her þey düzen, umut, kurumlar
bir kaç kiþinin eseri deðil yüzünün gülmemesi bu ölü yüzlü insanlarýn herkesin üstüne dökmeyi baþaramazlar bu ölü topraðýný çöl de yaðmur bulutlarý taþýr yerde kalmaz dirilten tohum!..
07. 12. 2014 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.