“ ANADOLUDA BÝR KÖYDE DOÐDUM ”
Anadolu’da bir köyde doðdum
Her köy gibi kaderinin peþinde
Adýnýn önemi yok
Bir birinin benzeri iþte,
Ben Anadolu çocuðu gibi
Yazgýsý hep ayný
Mehteran bölüðü sanki
Bir ileri iki geri,
Göç verir yoksul neferleri
Umutlarý hep ayný, kader gibi.
Anadolu’da bir köyde doðdum
Sabýr ekilen tarlalarýnda
Hevesin kýtlýðý yaþanýr akþamýnda
Deðiþen nüfus, deðiþmeyen nadas
Umutlarla uzanýr kör talihe
Sözler atalardan gelir aklýna
Kendine düþen, Rabbine þükür.
Bir heves, bir hýrs, kýrar zincirini
Tarihe atar adet ve törelerini
Yadýrgar yeniliði, yadýrgar kendini
Evinden baþlar deðiþime
Toprak damlarý çevirir kiremide
Traktörle tarih olur kara saban
Sürer bölük pörçük tarlalara
Adý deðiþir ama
Kader ayný kader,
Anadolu’da bir köyde doðdum
Akþamýnda yýldýzlar kayan
Ümitsizliðine o yýldýzda dilek tutan
Anadolu’ya sevdalýyým
Sevdalarým saklý çiðdemli tepelerinde
Islanýrdým yürürken pervasýzca aþka
Tütün sarardým gizli gizli utanarak
Ne sevdiðimi söyledim
Nede haykýrabildim yalnýzlýklara
Karanlýk sisli akþamlara terk etim
Yadsýyarak sevda dolu yüreðimi
Bir meþe aðacýnýn dibinde kaldý
Anadolu’da bir köyde doðdum
Býraktým mahcup gençliðimi orda
Türkülere sardým dertlerimi acýyla
Hüzünle boðdum kederlerimi
Kaval sesiyle inleterek haykýrdým
Gökyüzünde çýnlasýn diye ismini
Saymadýðým saatlerde senelerce
Viran olup karýþtýn maziye
Ören yerine döndü baðrýn döküntüyle
Ay tutarken yolunu sabaha
Ben senden uzaklarda yine yalnýz
Aydýnlýk ufuklar doðar mý sende
Gurbet kuþlarýyla havalandým
Candan ciðerden sana sevdalandým
Yandýkça kor közlerle daðlandým
Sinsin ateþleriyle andým hayalini
Anadolu’da bir köyde doðdum
Akþamýnda yýldýzlar kayan
Ümitsizliðine o yýldýzda dilek tutan
Tutmayan dileklerde
Keder hep ayný keder
ARÝF BARAN… (ARÝFCE)
ÞÝRÝME SES OLAN ERDAL SARIGÖZ KARDEÞÝME TEÞEKKÜRLERÝM ÇOKÇA ÝYÝKÝ VARSIN KARDEÞÝM
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.