Farkýndayým ne çok giden oldu hayatýmdan ne çok bitip giden. Düþmeye gör selam verdiðim milyonlarca insan yok olur. Hastanede ilk defa gördüðüm soluk yüzler hepsi sanki bir sýr gizler. Bende uydum düzene kaçar oldum herkesten ve kendimden. Meðerse ne çok bilmece saklýymýþ hayatýmda. En çok cevaplarýný bulmaya korktuðum meðerse yalnýzlýkmýþ. Ben ne kadar yalnýzým sanki bir çareyim nekadar aciz insanlarýn kactýðý biriyim. Hayatým boyunca kovalamaca içinde kaybolan bir çocuk gibiyim. Bildiðim gücüm yok bu hayatla savaþmaya. Kalbim yorgun bedenim hasta gözlerim dersen bunca görmüþlüðe isyanda. Düþerim de bile hep bir köhne yalnýzlýða oynuyor. Bilirim tutup kaldýracak el yok seven yok asla sanýrým yalnýzlýk benim kaderim...
MURAT KAYA
Sosyal Medyada Paylaşın:
Murat Kaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.