VEDA MEKTUBU

Tez zamanda dönerim dediydin;
Çekiip giderken..
Ýnanmasam!
heç kendi ellerimle, gönnderir miydim?
Bir tas deðil,
bir gova su döktüm ardýndan.
Hani!
nerde sin?

Yaz geldiii, kýþ geçti.
Çiçek açtý, yaprak döktü.
Gallmadý umudum, artýk sönndü.
Hani!
nerde sin?

Köyün daþlý depesi
gide gele aþýndý da,
Bir kez olsun
uðramadýn yurduna.
Deli Gadir’ in oðlu
askerden döneli, tam beþ yýl etti
Ayný otobüse binerek çýkdýydýnýz köyden.
Herkes den beklerdim de
gene de, beklemeezdim senden.

Sen gedeli...
Yýllarýn sevdalýlarý gavuþdular da,
Bebelerini, ellerine bilem aldýlar.
Hoca Ahmet;
Almanya dan emekli olup geldi de,
Seni sormaya çekinip,
Önümden geçiip getti köyün içine.
Heç biþeye yanmam da,
Bana acýmadýn,
Yavrunda mý hatýrýna gelmedi be adam?
Baþým eðik, boynum bükük galdý da,
Senden baþka halýmý sormayan gaalmadý.

Sen gedeli...
Ne çok þey deðiþti bilsen;
Akýl aldýðýmýz Veli dede,
Adýný hatýrlamaz oldu da
Heç biþey edemeden,
bakagaldýk öölece.
Her bi þeyler deðiþti..
Köyün delisi bilem akýllandý,
Yiðit kesildi baþýmýza.

Buralara;
Elektrik, su geldi de
Bir, sen gelmedin.
Heç deðilse!
Gýýssacýk bi mektup yazaydýn,
Muhtar emmi:
Gece gündüz deme
gel bacým,
Okurum ne olicek,
Sizden gýymatlý mý, dedi de
Bir kerem kapýsýný çalamadým,
Mektup var deye.

Bilirim ki;
Meraklanmazsýn bizler için.
Ben gene de haber salayým,
Babasýn deye.
Oðlunu salgýn aldý benden,
Beni de yavrumun acýcý.
Gelsen de fayda vermeez gayrý!
Estemem bundan bööle,
Ne benden sana köy oluur,
Ne senden bana kasaba,
Elveda.
Elveda.
Elvada...

Zülfiye ERDOÐAN


Sosyal Medyada Paylaşın: