Geriye aðarmýþ saçlarýmýz, yorgun bedenlerimiz kaldý. Eskisi gibi diz tutmuyor. Göz görmüyor Gülten.
Bakýþlar umutsuz, hayaller imkansýz, Terk etti yüreðimizi, samimi sevgiler.
Geriye acýsý katmerli, bir sol yanýmýz, Birde kanatan keþkelerimiz kaldý. Ve bunlarýn hepsi bir yana Gülten. Bizim katledilmiþ, faili meçhul bir sevdamýz var.
Artýk! hiç bir þey, eskisi gibi deðil. Ne bahar kokulu çiçekler var. Nede aþk ile titrediðimiz havalar. Güzel günlere sünger çektik Gülten. Güzel günlere hasret kaldýk...
Þimdi! Gözlerde hüzün, yürekte hasret, Gecede yas, þafakta kaygý var.
Bacamýz hüzün tütüyor, Ýçimiz bu keþkelere dar geliyor. ve yükümüz aðýr Gülten.
Biz bize uzaðýz, Baharlar da artýk, toprak kokmuyor. Yer gri, gök mavi hala... Amma, Yaðmurda ýslanan, Aþýklar yok, Radyolarda, o dokunaklý þarkýlarda çalmýyor. Þimdi türküler bile, aþktan bihaber...
Nereye gitti? kibrit kutusunda alevlenen sevdalar? Hatýra defterlerine, mühürlenen hasret. Kurtuluþ, seðmenler, gençlik parký Aþksýz... Ýçimiz dýþýmýz hesap, adým baþý menfaat. Bu yollar nicedir, nicedir ince deðil Gülten.
Bak sen bile, eskisi gibi bakmýyorsun. Parlamýyor gözlerin, Ruhun Bedenine uzak... Oysa! Pek çýlgýn severdin. Hani! Avuçlarýmda titrerken ellerin. Akan zamana isyan ederdin, Kem gözlere inat, biz hesapsýz sevdik, Ýþte! en çok, bu koyuyor adama Gülten.
Artýk! Hiç bir þey eskisi gibi deðil. Sen gülmüyorsun. Ben gülmüyorum, Hangi taþý kaldýrsan, bir yürek eziði, Hangi kapýyý çalsan, bir yürek yanýðý... Günlüklere, haftalýk sevdalar düþüyor. Ýki dudak arasý kaderler. Adaletin bel kemiðini, kýrdýlar Gülten.
Bilsen, nasýl özlüyorum eski günleri, ben bende deðilim. Gül kokan ensene, nefesim uzak düþtükçe, Yarýnýmdan korkuyorum, gölgemden ürküyorum, Ýt gibi titriyorum Gülten. titriyorum.
Celal Þahbaz (yorgunkalem)
Sosyal Medyada Paylaşın:
yorgun-kalem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.