Bu gün izin verdim kalemimle kendime Baþ baþa sohbete akþam kahvesi Sanat müziði eþliðinde Yarý çýplak albümlere daldým Geçmiþin izleri aþklarý ,ihanetleri Kanadý kýrýlmýþ meleklere sýðýnmacý Mürekkebe dökülen siyah damlalarsa ayrý Ömürden gidenleri sorgulamadan Birlikte Göz yaþýmýzda akýttýk Sonbaharýn hüznüne Kalemimde Yaþadýðým hayata þahitlik eden Bazen bu son kalemim derken Býkmadan / usanmadan Sol yanýmdaki kýrýk hikayeyi Yazýyordu sararmýþ yapraklara Sonunda Tüm anýlarý topladým çuvala Mühürledim aðzýný açmamak üzere Ah Benim kederimi son duraklarýmý yazan kalem Sen benim sigaram gibi vaz geçilmezim Uçurumlara giderken tutunduðum kýrýk saplý kalemim Yýldýzlar gibiydi yanýp sönen görüntüm Ayrýlýklar yaþamýþ ölü yüzleri yazýyordu Yorgun gözlerde buluþtuk Biraz mola dedik gülümsedik Sonra Sessizlik aldý yerini Þairin anlatamadýðý Sahnenin arkasýnda saklý kalan Sað yanýnda ki gizemi
Sosyal Medyada Paylaşın:
meral melek kaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.