ne çok bandý ekmeðini yalnýzlýða acý soðan kýrdý yanýna insanýn insana yaptýðý katliamlardan havasý kesildi odanýn açtý pencereyi baktý dýþarýya kol kolaydý hýrsýzla polis masumlar vuruldu temiz alnýndan yaralandý karanfil kokan elleri kanlandý sofram
arka bahçesinde oynuyordu çocuklar evler ateþe verildi yakýldý kimsenin yüzüne yakýþmadý suç yamuldu bütün karanlýk gölgeler yýkayan olmadý ar’ý yüzünü kapatmadý kendi kendini öldürdü insan yalnýzlýðýný yükledi baþka yalnýzlara bilmedi, el ele tutuþmayý
kaynýyordu ülke içten içe kimi odun attý bu fokurdayan kazanýn altýna kimi suda elini yaktý buzlu su dökenler oldu üstünden delirmeye yakýn insanlara güldü delilik bu kendini parçalamaya çiðnenen akla yine bildiði gibi oynadý çocuklar yüzyýllardýr deðiþmeyen oyunu
yapacaklarý asýlý kaldý geçmiþte bu güne sürgün umutlar aðladý hep birilerinin elinden tutmak ihtiyacý yalnýzlýðý yalnýzlaþtýrmamak isteðiyle yürüdü gücü ölçüsünde bir dað uzaklaþýrken yaklaþan daða dikmek için yalnýzlar bayraðýný ve kokulu karanfilleri yürüdü yürüdü yürüdü
konuþlanmýþtý daðýn çalý dikenleri bildikleri tek þey buydu doðrultmak silâhlarý ve.. öldürmek bütün umutlarý hiç tanýmadan insaný vurmak öldürmek!
kim teslim olur hayata kim vurur karanfil kokan elleri..
21. 10. 2011 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.