Þu kira denen illet tak edince canýma
Yanaþtým tanýdýk bir emlakçýnýn yanýna.
Adam gayet kibarca þansýmý araladý
Elindeki evleri övgüyle sýraladý.
Dedi; “Tam size göre bir ev var ki elimde
O evin güzelliði sakýz oldu dilimde.”
Þunlara bakýn diye birkaç fotoðraf verdi
Merakým gitsin diye az uzaktan gösterdi.
Nasýl oldu bilmeden vardýk hemen bankaya
Teslim ettim parayý hiç bakmadan arkaya
Birazcýk tez canlýyýmdýr yoksa çabuk býkardým
Henüz akþam olmadan tapuyu da çýkardým.
Öyle mutlu oldum ki, bedava ev bulmuþum
Daha evi görmeden ev sahibi olmuþum.
Bir elimde tapu var diðerinde anahtar
Yürü Mustafa Doðan artýk seni kim tutar?
Ne kadar borcum varsa hepsini de eledim
Hemen eve koþarak hatuna müjdeledim.
“Bir de biz baksak” diye hayýflandý birazcýk
“Aman haným ses etme keyfim gelmiþken azcýk.”
Biraz tedirgin kaldý zavallý ilk etapta
Avrat sözüyle iþler olmaz bizim kitapta
Çoluk çocuk þen þakrak neþeyi bölüþerek
Apar topar yollara koyulduk gülüþerek
Neyse ki yol eridi belirdi bizim hane
Görür görmez þatoyu döküldüm tane tane
Þaþýrýp sendeledim bu ev o ev mi diye
Dilimin hiddetinden gitti edep terbiye
Hafiften þiddet görüp sanki büzülmüþ gibi
Görmeyince güneþi korkup üzülmüþ gibi.
Kapý deðil mübarek bez çeksen daha iyi
Bizimki sinirinden kuramýyor cümleyi.
Ýçinde camý saðlam iki tane pencere
Bol bulup da sürülmüþ yaðlý boya her yere.
Bilmem hangi milattan eser kalmýþ burasý,
Yarým metre toz toprak koridorun arasý.
Evin duvarlarýnda yer yer kuþ yuvasý var
Hani biraz zorlasan içine kafan sýðar.
Ne bir korniþ takýlý ne baca var ne piriz
Maaþa tedbir konmuþ artýk biz bizi yeriz.
On sekiz yýl hasretim bu hâlime þaþýrdý
Merdivenden inerken sandým ki ev hapþýrdý.
Eyvahlar þaha kaktý panik hali cüssemde
Hanýmýn tokadýný hissetmedim ensemde
“Vallahi” dedi hatun; “taþýnmam ben bu eve
Babam evine bile giderim seve seve.
Sabrýmý daha fazla sýnama ne olursun
Ben kiraya razýyým bu ev yerinde dursun.”
Eski ev sahibimiz belki affeder diye
Aldýk zücaciyeden birkaç küçük hediye.
Varýr varmaz kapýya; bizi oldukça gerdi.
“Az önce bir gurbetçi üç yýllýk peþin verdi.”
Attým kendimi yere bizim haným baðýrdý
Korkudan telaþlanýp ambulansý çaðýrdý.
Ýþte tam bittim derken söyleniyordu haným
“O eve de razýyým yeter ki ölme caným.”
”