Acı Hayat

Yüzyýllara meydan okuyormuþum gibi
Daima dimdik ve metanetle ayaktayým
Bedenime sanki kurþunlar yemiþ gibi
Her an o acý hayata dayanmaktayým

Kalleþlerden payýma düþeni aldým
Bedenim yoruldu, beynim periþan
Acýya aldandým desteksiz kaldým
Bazý þeylerde oldu artýk beni aþan

Yaþarken de ölmek istemiyorum
Her þeye raðmen yaþamak güzel
Biçilen kefeni giymek istemiyorum
Bu sözlerim anlayanlara çok özel

Beyin gücümün son noktasýndayým
Dümeni kýrýk bir gemiye binemem
Bana inanan insanlara inanmalýyým
Onlarý asla da terk edip gidemem

Çanlar benim için mi çalar bilemem
Ben çalarsam tam kötü çalarým
Bundan kimler etkilenir göremem
Yerinizde olsam oradan kaçarým

Damdaki kemancý kemaný dertli çal
Çünkü bir gün kýyamet de kopacak
Ýyi deðil ki bu gidiþ iþte bu ahval
Çünkü o an sonun baþlangýcý olacak

Kývrým kývrým olsam da sýkýlsam
Dürüm dürüm olsam da dürülsem
Bildiðim yoldan bir gün sapmam
Desinler bana oldun sen sersem

Ve bin bir film þeridi gibi geçiyor
Geçen hayatým gözlerimin önünden
Düþünüp nasýl da akýp gitti diyor
Belki yakalardým geçerse önümden

Asla yalnýz olmak hoþuma gitmiyor
Tamamen dürüst ve gerçekçiyim
Dürüstlüðüm yanlýzlýðýmý gerektiriyor
Yanýma gelenlerin niyetini bilmeliyim

Hayat bu iniþ ve çýkýþlar la dolu
Dürtülerim hep dayanmamý istiyor
Ýnsanlarýn bilinmiyor ki saðý solu
Þu gönlüm karanlýklara karýþ diyor

Selçuk Noyan Ataseven

10.10.2014 Cumartesi
Cevizli / Kartal







Sosyal Medyada Paylaşın: