Sen nerede dikiliyorsan
orada bir erguvan aðacý,
asmalar salkým saçak
dallar arasýnda yüzün,
çiçeðe durur akasyalar...
Nerede bekliyorsan beni
oradan geçer düþ meridyeni,
zaman seninle akar
yüzünde deðiþir mevsimler;
aðlasan kýþ, gülsen ilkbahar...
On yýl geçmiþ aradan;
gün Beþ Ocak, yýl Ýkibin
sen yolumda dikiliydin,
sessizliðin gül aðacý
bir yabancý el gibiydin...
Hâlâ yolumun üstündesin
ne garip, çýkýlmaz bir hâl,
insanýn insana aþýk olmasý,
yüzünü sevdiðinin, hayâl hayâl
çiçeklere bezenmiþ bulmasý...
Yüzün ilkbahar esintisi
ne kadar çiçek var ise beyaza çalan
onlarla sun olmayan güzellikleri,
tenin beyaz, gözün elâ, saçýn kumral
ey sevgili, hep yolumda kal!
Þaban AKTAÞ
8.03.2010
Fotoðraf: Þaban AKTAÞ