ÖLÜMÜN ALFABESİ

koca ömrü elveda ile nokta koyan
yüreðimin okyanuslarýna býraktým seni
sen güz(ü) aðýrla kanayan yanlarýnda

zamaný damlatýrken eylülün saçlarý
gün faili meçhul cinayete kurban
tüm sokaklar çýkmaz
mor bir çiçeðin yapraðýndan süzülür sabahýn ýþýklarý
ölüm alfabesine yazar adýmýzý
kanýmýzý akýtýrken göðüslerinden
toprak ana çýðlýk çýðlýk
sarýyý çalar hazandan
esrarýna þirk düþer hüzün mevsimi
yutar sesimizi elveda yüklü göçükler

nefsimizde izini sürerken Azrail’in elleri
anason ayrýlýðý saðar kentin ceplerine
yüzümüzün sokaklarýný süpürürken ölüm

birbirimize sarýlarak titredik

ezelî takýp aklýmýza
þeytanla seviþirdik kuytularda
hayalin kibrit kurbaný
sigara dumaný
söz verdim Tanrý’nýn kýzlarýna
sövmeyeceðim bu gece gidenlere
bulanýk göz yaþlarý kýzýl sonbahar
kanar kanar
sancý ölüm döþer göðüs aðrýlarýmýza
asýldý yüreðim dua kapýsýnda

bakýþlar saklar sabaha kýsýr çýkan aynalar
öksürürken aðzýmda ihtiyar hecelerim
þeytan nefesini sürer tenime
yokluðun kavrulur yataklarda
ne þehirler eskisi gibi kalabalýk
ne gidiþin azdýrýr dalgalarý
sanma ki yýkýldý kentin insanlarý
bilmediler üstüme yýkýp gittiðin azabý
varlýðýmda unuttuðun aðlayýþ
Dizlerimden kentine yuvarlanýr gidiþlerin
çýkmazlar sallanýr avuç içlerimde nem

tenhalýða çýkýyor tüm caddeler
kokuna can verirken rüzgar
son þarkýyý bir kadeh rakýya teslim ettik
ya da bir damla gözyaþýnda üþür
penceremde yaðmur týkýrtýsý
býrakma ellerini ceplerine

anla bu þehirde, bir insan sensiz
ne yapraklar savruldu ardýn sýra
ne bel verdiðimiz þarkýlarý tüketir özlemleri
baþa sarar
kýçý kýrýk bir plak cýzýrtýsý
býrakmalýydýk düþ kurmayý yataklarda
çaðýrma
hiç bir hýçkýrýk yalnýz býrakmaz sahibini
tutar ellerinden
artýk gelmesen de olur
yokluðuna gebe bir kadýnýn doðum sancýsýnda
Azrail boþar can borcumuzdan bizi


Sessizliðime yüreðiyle ses olan Saygý Deðer Ahmet_Ozalhas Bey’e sonsuz teþekkürler

Sosyal Medyada Paylaşın: