Önceleri ýlýk bir rüzðar esti üþüdü aklým oracýkta
Daha dündü yarýnlarýn karmaþalarýný
Elimdeki bavula sýkýþtýrdým
Kimselerin kör olduðu vakitlerde
Sarmaþýklarýn dolandýðý çam aðacý gibi
Düðümdü hayatým çýkmazlarda
Ben sustum acýlarýmdan
Sen karýþtýn çayýma öðle vakti
Hep karýþýyorsun ömürlük, hep
Aklým sende çünkü sen bakýyorum bana
Ýsterdim hep nefesin olayým
Her solukta sende kaybolayým
Ancak susuz kalmýþ benliðimin kafasý kel
Saçlarýndan astým ertesi güne mecalsiz þimdi
Biliyormusun ?
Kýyýlarýmýn duvarlarýný karaladým gecenin alacasýnda
Badanasýný yýrttým tenimden renk renk
Kýrkladým duygularý bir nidanýn tentesinde
Ýþte yine vakit tamam dedi þiir
Soysuz ayak uçlarýmda adýmladým aklýmýn kaldýrýmlarýný
Düþen düþtü geçmiþimin delik sepetinden
Gömdüm bastýðým topraðýma
Ýzlerini sildim oracýkta
Kýrmýzýydý duygularý
Yýkadým kirlerinden gün kurusunda eridi bakýþlarým
Þiir saðdým loþ karanlýklarýn dik yamaçlarýnda
Þehrin ýþýklarý söndü aydýnlýðýn boðan sýcaklýðýnda
Zemheri fýrtýnalar döktü gök mavi tonlarda
Yýrt çýkar aklýmý nefesinden,ellerimizde doðdu aþk
Nurcan BÝNGÖL
22/09/2014 Ereðli