Sonbahar hüzün kokar, ayrýlýktýr... Dal ayrýlýr cok sevdigi yapragýndan. Agac kalýr tek baþýna ben gibi, sevdasýndan uzak. Rüzgarlarla inler, acýtýr icini özlem... Kavuþacagý gün icin, yýkýlmadan ayakta bekler... Sevdasýnýn sýcaklýgýný hayal eder, Onun, kendini saracagý günü dört gözle bekler... Ýlk baharda aþik olur yeniden, onu saran yapragýna... Gitme der bir daha, sonbaharda gelse beni býrakma hep kal yanýmda.... Sosyal Medyada Paylaşın:
KalbiHazan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.